پنج نوع هپاتیت ویروسی وجود دارد؛اما رایج ترین انها هپاتیت A ,B ,و C هستند.این ویروس ها برکبد تاثیر می گذارند.برخی از علائم انها مشابه هستند،اما درمان های متفاوتی دارند

هپاتیت  A

این نوع ویروس منجر به عفونت طولانی مدت نمی شود.التهاب کبد در عرض ۲ ماه بهبود می یابدو معمولا هیچ عارضه ماندگاری در کبد ایجادنمی کند.

راه اصلی ابتلا به هپاتیت A زمانی است که چیزی می خوریدیا می نوشیدکه ویروس هپاتیت آ در ان وجود دارد.بسیاری از اوقات این اتفاق در یک رستوران می افتد.اگریک کارگرالوده در آن جا پس از استفاده از دستشویی دست های خود را خوب نشوید و سپس با غذا تماس پیدا کند،ممکن است بیماری را به افراد منتقل کند

بیشترین غذاهایی که احتمال آلودگی با ویروس هپاتیت A  را دارند

*میوه ها و سبزیجات

*صدف و برخی از غذاهای دریایی خام

*آب یا یخی که از آب سالم تهیه نشده باشد

آلودگی با مدفوع کسی که حامل ویروس است

ویروس هپاتیت A می تواند ماه ها در خارج از بدن زندگی کند

اگر به هپاتیت Aمبتلا هستید؛پزشک به دقت عملکرد کبدشمارا بررسی خواهدکرد؛امادربیشتر موارد به درمانی نیاز ندارد .این بیماری در برخی مناطق با واکسن قابل پیشگیری است

هپاتیت B

علائم مشابه هپاتیت B است  و معمولا تا ۳ ماه پس از آلودکی با ویروس بروز می کند؛اگرچه ممکن است از ۶ هفته تا ۶ ماه بعدظاهرشود.

ویروس هپاتیت B حداقل ۷ روز در محیط زنده می ماند؛در حالی که هنوز می تواند باعث عفونت شود

راه های ابتلا به ویروس هپاتیت B عبارتند از:

 

*استفاده مشترک از سوزن های تزریق موادمخدر؛

*تماس مستقیم با خون الوده یا تزریق خون الوده درسال های قبل از ۱۹۹۲)(امروزه فرآورده های خونی قبل از تزریق کاملا بررسی می شوند)؛

*مایعات بدن فردی که به این بیماری مبتلا شده است ؛به عنوان مثال با استفاده از تیغ یا مسواک مشترک با فردی که مبتلا به هپاتیت B است ،یا دست زدن به زخم های باز فردی که مبتلا شده است.

فردی که باردار و به هپاتیت B مبتلا است ،باید در ۱۲ ساعت اول پس از تولد تحت درمان قرار گیرد.

هپاتیت C

علائم اولیه مانند هپاتیت A و B است  و معمولا ۶ تا ۷ هفته پس از ورود ویروس به بدن شما علائم بیماری اغاز می گردد.گاهی این علایم تا ۶ ماه بعد هم به تاخیر می افتد.

هپاتیت C می تواند تا ۶ هفته در دمای اتاق ،روی سطوح خانگی و کلینیک زنده بماند .ویروس درهوای آزاد می تواند حداقل ۴ روز زنده بماند.

راه های ابتلا به ویروس هپاتیت C همانند هماتیت B عبارتند از:

*رابطه جنسی با فرد مبتلا؛

*ابتلا در حین تولد هم بندرت امکان دارد.

*استفاده از سوزن های مشترک؛

*تماس با خون الوده یا تزریق خون(در سال های قبل از ۱۹۹۲)؛

به یادداشته باشید؛حتی اگر هیچ مشانه ای از بیماری وجود نداشته باشد؛امکان سرایت همه انواع هپاتیت وجود دارد.

برخی از انواع هپاتیت  به خودی خود بهبود می یابند ؛اما برخی دیگر به موارد مزمن تبدیل می شوند و می توانند به کبد آسیب برسانند و باعث سیروز یا سرطان کبد شوند.اگر پزشک شما فکرکند که ممکن است به هپاتیت  Bیا C مزمن مبتلا باشید ؛ممکن است نمونه برداری (بیوپسی) کبد را انجام دهد.

این بدان معناست که پزشک یک تکه بسیار ریز از کبد شما را با یک سوزن بر می دارد،سپس ان را برای بررسی میزان آسیب کبدی به آزمایشگاه می فرستد.

 

مرکز پیشگیری از بیماریهای واگیر امریکا توصیه می کند که همه کودکان واکسن های هپاتیت A و B را دریافت کنند .اگر بزرگسالان به کشوری سفر می کنند که در ان شیوع بیماری وجود دارد یا اگر در معرض خطر بالای بیماری هستند ،باید واکسینه شوند.